مُرده ام

از همان روز که راهی ام کردی و بر خلاف ِ همیشه برایم دست تکان ندادی و جاده شروع شد...

از همان روز که می دانستم دیگر نمی بینمت...

مرده ام و شب ها روی تخت و روزها روی مبل، خمیازه هایم را پشت هم ردیف میکنم و گاهی یادم می رود پلک هایم را باز کنم بعد از  خمیازه و دقیقه ها را تاریک می بینم...

مرده ام

و تلفنم زنگ نمیخورد و صدای تو در آن نمی پیچد...

مُرده ام

همین روزها می گندم

و همه باور میکنند که دیگر مرده ام

و باور میکنند که محال است تو بخواهی کنارم نباشی و من زنده باشم...

مُرده ام و  همین روزها همه می بینند که مردن آنقدر ها هم که می گفتند سخت نیست