اتو کشیدن لباس نباید آخر هفته باشه. اتو کشیدن لباس باید وسط یه روزِکاری باشه. باید خودش وقتی دارید لباساشو دونه دونه میچینید، خونه نباشه. حالا حالا ها هم کار داشته باشه و تصمیم به اومدن به خونه نداشته باشه. اتو کشیدن یه راهه برای دلتنگش شدن. برای منتظرش شدن... هیچ چیزی مثل اتو کشیدن برای من نمیتونه شروع یه خواهش باشه... هیچ چیزی مث وقتی که پیرهن مردونه ایی رو اتو میکنم و میرسم به یقه و گرمای بخار اتو با بوی گردن ِ مونده روی لباس آروم آروم به دماغم میخوره، نمیتونه هوس بوسیدن رو در من بیدار کنه...

یه بخشی از زنانگی  در من هست که بهم میگه، هرساعت روز که فرصت اتو کردن پیدا کنم و پیرهن مردونه ات بیاد زیر دستم، دیرمه که تا شب صبر کنم برای از سرکار به خونه برگشتنت و بغل کردنت. یه بخش دیگه ایی از زنانگیم اما لبخند میزنه و میگه، حواست کجاست آتنا... نه امشب و نه شبهای آینده، کسی از در تو نمیاد. پیرهن اتو نشده ی مردی زیر دستت نیست... بعد این نیمه ی زنانه ی من پیرهن اتو شده ی بابا رو آویزون میکنه و بغل وا میکنه برای اون نیمه ی  زنانه ی دلتنگ،  اون بخش ِ پر از خواهش