وقتی گالیله در مقابل شکنجه و تهدیدات کلیسای متعصب مجبور شد به اشتباه خود پی ببرد و به صاف بودن کره زمین “اعتراف” کند، یکی از شاگردان متعصب استاد، خشمناک به سمت او آمد و بر او خرده گرفت و گفت: وای به مردمی که قهرمانشان تو باشی. گالیله در جواب گفت: وای به مردمی که نیاز به قهرمان داشته باشند
