پدر بابک خرمدین اعترافشو با این جمله شروع کرده: پسرم مجرد بود!
پشت این جمله لایه لایه مصیبت فرهنگی خوابیده.لایه لایه فلاکت فرهنگی. انگار که بگی دزد بود، معتاد بود، مجرم بود...انگار بخوای مختصر و کوتاه برای کار وحشیانه‌‌ات دلیل بیاری: مجرد بود.

پایان افسانه‌ی مسخره‌ی «معصومیت پدر و مادر».